5. lut, 2017
Nie ma takiej niegodziwości, której dla „dowalenia” rządowi nie popełniliby przeciwnicy polityczni. Ostatnie dni to gra „sierotami” z Aleppo, których rzekomo nie chce przyjąć niedobra premier Szydło, a chce - i to bardzo - prezydent Sopotu Karnowski. Nic to, że sprawa z lekka przedawniona, bo sprzed Bożego Narodzenia, nieważne, że owo „przyjęcie” to nieprzemyślana akcja ocierająca się o hucpę, istotne, że wielu internautów może dać upust łzom nad nieszczęsnym losem owych sierot, którym zamiast bomb lecących na głowy, mogły świecić bombki na choince.
Czy rzeczywiście było to realne?
Nieliczne głosy rozsądku, w tym szefowej Polskiej Akcji Humanitarnej - Janiny Ochojskiej wskazują na to, że nie. Po pierwsze dlatego, że w krajach muzułmańskich nie ma stuprocentowych sierot. Gdy umiera ojciec, głową rodziny zostaje któryś z jego licznych braci, jeśli jakimś szczególnym trafem zabraknie mężczyzny, jego rolę w rodzinie przejmuje najstarsza kobieta, w końcu - dziećmi zajmują się dalsi krewni. Gdyż w krajach muzułmańskich dzieci i starców nie pozostawia się samym sobie, jak często dzieje się w naszym cywilizowanym ponoć świecie.
W końcu wyobraźmy sobie, że żyją w Aleppo jakieś dzieci absolutnie pozbawione krewnych... Cóż potem się dzieje? Prezydent Karnowski zbiera je na ulicy i wywozi do Polski, gdzie na lotnisku im. Wałęsy wysiadają z samolotu i udają się do któregoś z trójmiejskich domów dziecka? Wolne żarty!
Proces o przysposobienie trwa miesiącami, adopcja za granicę wymaga zgody rządu państwa, którego dziecko jest obywatelem. W państwie islamskim, gdzie nawet matce nie wolno wywieźć ze sobą dziecka za granicę, o ile nie jest muzułmanką, a jeśli jest - to jedynie z pozwoleniem męża, zgoda rządu na adopcję w kraju katolickim jest po prostu niemożliwa! Ale nie dla prezydenta Karnowskiego – jak widać.
Czy rzeczywiście było to realne?
Nieliczne głosy rozsądku, w tym szefowej Polskiej Akcji Humanitarnej - Janiny Ochojskiej wskazują na to, że nie. Po pierwsze dlatego, że w krajach muzułmańskich nie ma stuprocentowych sierot. Gdy umiera ojciec, głową rodziny zostaje któryś z jego licznych braci, jeśli jakimś szczególnym trafem zabraknie mężczyzny, jego rolę w rodzinie przejmuje najstarsza kobieta, w końcu - dziećmi zajmują się dalsi krewni. Gdyż w krajach muzułmańskich dzieci i starców nie pozostawia się samym sobie, jak często dzieje się w naszym cywilizowanym ponoć świecie.
W końcu wyobraźmy sobie, że żyją w Aleppo jakieś dzieci absolutnie pozbawione krewnych... Cóż potem się dzieje? Prezydent Karnowski zbiera je na ulicy i wywozi do Polski, gdzie na lotnisku im. Wałęsy wysiadają z samolotu i udają się do któregoś z trójmiejskich domów dziecka? Wolne żarty!
Proces o przysposobienie trwa miesiącami, adopcja za granicę wymaga zgody rządu państwa, którego dziecko jest obywatelem. W państwie islamskim, gdzie nawet matce nie wolno wywieźć ze sobą dziecka za granicę, o ile nie jest muzułmanką, a jeśli jest - to jedynie z pozwoleniem męża, zgoda rządu na adopcję w kraju katolickim jest po prostu niemożliwa! Ale nie dla prezydenta Karnowskiego – jak widać.
Fakt, że owa „sieroca” adopcja miała również dotyczyć całych rodzin syryjskich, to już najmniejszy problem, nie będący przedmiotem niniejszych rozważań. Podobnie jak świadomość zbliżających się wyborów samorządowych, przed którymi warto zrobić trochę medialnego szumu.
Komentarze
Prześlij komentarz